- A
- A
- A
Media
Konferencja prasowa w dniu 27 stycznia 2010r., przed Dniem Życia Konsekrowanego
Streszczenie wystąpienia bp Kazimierza Gurdy
Świadkowie Miłości
Najważniejszą misją osób konsekrowanych „nie są zewnętrzne dzieła, ale przede wszystkim uobecnianie w świecie samego Chrystusa przez osobiste świadectwo” – przypomina bp Kazimierz Gurda przed Dniem Życia Konsekrowanego. Tradycyjnie obchodzony jest on 2 lutego, w święto Ofiarowania Pańskiego.
„Mam nadzieję, że ten Dzień modlitwy i refleksji pomoże Kościołom lokalnym nie tylko docenić dar życia konsekrowanego, ale również przyjąć jego przesłanie, tak aby znaleźć właściwą równowagę między akcją a kontemplacją, modlitwą i dziełami charytatywnymi, między zaangażowaniem w historię a eschatologią” – pisał Jan Paweł II, ustanawiając 6 stycznia 1997 roku Dzień Życia Konsekrowanego.
Co roku Kościół obchodzi ten dzień w święto, w którym wspomina się ofiarowanie Jezusa w świątyni. Staje się ono ikoną całkowitego oddania własnego życia osób konsekrowanych. – Ten wybór, ta odpowiedź na wezwanie Boże wymaga, aby człowiek żył dla samego Boga i umarł nie tylko dla grzechu, lecz także wyrzekł się świata; aby złożył ostateczny i całkowity dar z siebie i poświęcił się Bogu bez reszty poprzez profesję rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa – tłumaczy bp Kazimierz Gurda, przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Do zakonów męskich i żeńskich, tzw. czynnych (działających w świecie), zakonów klauzurowych i świeckich instytutów życia konsekrowanego należy w Polsce 40 tys. mężczyzn i kobiet.
W nawiązaniu do hasła roku duszpasterskiego „Bądźmy świadkami Miłości”, bp Kazimierz Gurda zwraca uwagę na trzy płaszczyzny, na których realizują świadectwo osoby zakonne. Pierwszą z nich jest wspólnota zakonna. – Tego świadectwa potrzebują i oczekują wszyscy, którzy do konkretnej wspólnoty należą, ale może najbardziej potrzebują takiego świadectwa te osoby, które życie zakonne rozpoczynają – mówi. Drugą płaszczyzną jest wspólnota Kościoła, która potrzebuje miejsc, „w których każdy utrudzony, zmęczony i zagubiony będzie mógł usłyszeć i doświadczyć prawdy o Bożej miłości”. Zastrzega przy tym, że działalność charytatywną zakonów mierzy się nie tyle wymierną skutecznością niesienia pomocy co „zdolnością bycia bliźnim”. (Takie rozumienie „nowej wyobraźni miłosierdzia” przedstawił Jan Paweł II w „Novo Millenio Ineunte”). Ostatnia płaszczyzna realizacji świadectwa to wspólnota ogólnoludzka. Osoby konsekrowane podejmują pracę misyjną pośród wyznawców innych religii, a bodźcem do misji „ad gentes” jest ich własne doświadczenie Bożej miłości.
Dzień Życia Konsekrowanego jest szczególną okazją, by wierni wyrazili swą wdzięczność za tych, którzy całkowicie oddali się modlitwie i „w samotności i milczeniu naśladują swoim życiem Chrystusa modlącego się na górze”. Wbrew pozorom, zgromadzenia klarysek, wizytek, benedyktynek, karmelitanek, bernardynek, kamedułek i kamedułów wcale nie są odcięte od świata. To właśnie mnisi i mniszki modlą się w wielu intencjach „przynoszonych ze świata”, m.in. za pośrednictwem skrzynek modlitw umieszczonych na portalach katolickich.
– Błogosławione serca, które patrzą dalej i widzą, gdzie potrzeba miłości i działają z wyobraźnią i konsekwencją w niełatwej misji charytatywnej – mówi bp Gurda, podkreślając działalność osób konsekrowanych z tzw. zakonów czynnych. Siostry i bracia pochylają się nad przeróżnymi rodzajami biedy ludzkiej i służą przede wszystkim najuboższym i najbardziej potrzebującym: w szpitalach, placówkach opieki społecznej, w przytułkach i schroniskach, w domach samotnej matki, w noclegowniach i jadłodajniach dla bezdomnych.
Biskup Gurda zwraca szczególną uwagę na misjonarzy, którzy daleko od ojczyzny realizują świadectwo miłości „przez codzienny (często heroiczny) trud i wierność do końca swemu powołaniu”. Na misjach przebywa obecnie 2229 osób zakonnych, z czego 787 w Afryce, a 661 w Ameryce Południowej i Środkowej. „Gotowość misjonarzy do oddania nawet własnego życia może rodzić się tylko z głębokiej miłości do Boga i do ludzi ewangelizowanych” – podkreśla bp Gurda. W ostatnim dziesięcioleciu średnio w miesiącu ginie dwóch misjonarzy: kapłanów, braci i sióstr zakonnych. W gronie współczesnych misjonarzy-męczenników znajdują się również s. Czesława Lorek ze Zgromadzenia Najświętszego Serca Pana Jezusa Sacre-Coeur, o. Henryk Dejneka – misjonarz oblat Maryi Niepokalanej i ojcowie franciszkanie Zbigniew Strzałkowski i Michał Tomaszek (a także ks. Jan Czuba i kleryk Robert Gucwa). Dzień Życia Konsekrowanego jest również okazją do modlitwy za nich.
Tradycyjnie 2 lutego można wesprzeć zakony klauzurowe, które mają trudności w znalezieniu środków utrzymania. Niektóre klasztory klauzurowe posiadają pracownie haftu, wiele domów zajmuje się wypiekiem opłatków, jednak niejednokrotnie nie wystarcza to na utrzymanie budynków zakonnych.
Ze źródeł Episkopatu Polski
