- A
- A
- A
Wydarzenia
ODPUST MATKI BOŻEJ Z GÓRY KARMEL U KARMELITANEK W OŚWIĘCIMIU
„Niech dzisiejsze spotkanie będzie lekcją uczenia się Karmelu” – wezwał bp Piotr Greger, który 16 lipca br. przewodniczył Mszy św. w kaplicy oświęcimskiego klasztoru sióstr karmelitanek bosych. Biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej sprawował liturgię z okazji wspomnienia Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Podczas odpustowej uroczystości kilkunastu wiernych przyjęło po raz pierwszy szkaplerz.
W homilii bp Greger przypomniał o roli i znaczeniu położonego w sąsiedztwie byłego obozu niemieckiego Auschwitz oświęcimskiego Karmelu.
„To tutaj możemy uczyć się klimatu milczenia, adoracji, kontemplacji, doświadczenia bliskości Pana” – podkreślił, dziękując siostrom karmelitankom za ich obecność i dar nieustannej modlitwy. „Szczególne słowa podziękowania za tak życzliwe potraktowanie prośby o modlitwę w ramach Duchowej Adopcji Rodzin, będącej owocem Światowego Spotkania Rodzin w Rzymie z udziałem papieża Franciszka” – kontynuował i wyjaśnił, że wszystkie zakony kontemplacyjne w diecezji – obok sióstr karmelitanek w Oświęcimiu, także redemptorystki w Bielsku-Białej oraz klaryski w Kętach – chętnie włączyły się w łańcuch modlitwy za małżeństwa i rodziny przeżywające trudny czas próby i kryzysów.
„Niech nasze dzisiejsze spotkanie będzie dla nas lekcją uczenia się Karmelu; niech nam pomoże w codzienności oddychać duchowością karmelitańską. Owocem tego niech będzie umiejętne łączenie w naszym życiu tego, co w nas doczesne i wieczne, światowe i nadprzyrodzone” – wezwał kaznodzieja.
Hierarcha, przybliżając duchowość karmelitańską, zauważył, że jest ona „na wskroś maryjna”. Życie Karmelu jest dyktowane podwójnym celem: pierwszym jest doskonałość chrześcijańska, dzięki której Bogu ofiaruje się – na miarę możliwości będących owocem współpracy z Bożą łaską – serce czyste i wolne od wszelkiej zmazy grzechu. Zaś drugim jest doświadczenie jedności z Bogiem, będącej zapowiedzią oraz przedsionkiem chwały niebieskiej” – wyjaśnił i dodał, że o ile pierwszy cel osiąga się na drodze osobistego wysiłku ascetycznego, drugi jest bezcennym darem Boga.
„Klamrą spinającą te dwa cele jest regularna praktyka modlitwy będąca podstawowym rysem Karmelu. Modlitwa – przede wszystkim myślna – jest intymnym i pełnym wewnętrznego zaangażowania dialogiem z Bogiem, w którym ludzka dusza zmierza do doskonalenia się w miłości. Droga do osiągnięcia tego poziomu duchowego jest trudna i prowadzi przez liczne kryzysy oschłości. Dlatego na drodze prowadzącej do jedności z Bogiem, Pan Jezus daje nam swoją Matkę; to z tego powodu duchowość Karmelu jest na wskroś maryjna” – zaakcentował.
Wskazując na odczytane podczas liturgii słowo Boże biskup zauważył, że szczytem szkoły maryjnej jest Krzyż. „W cieniu wydarzenia Golgoty Maryja staje się w pełni świadomą Matką swego Syna, a dziś potwierdza, że potrafi stać pod Krzyżem” – stwierdził. „Jako dojrzała Uczennica ma świadomość, że miejscem ucznia jest stać za Chrystusem, stać obok Chrystusa, być przy Nim obecnym, co też czyni aż do końca” – dodał.
Wspólnie z biskupem w Karmelu modlili się kapłani z dekanatu oświęcimskiego, księża salezjanie, ojcowie karmelici i franciszkanie, przebywające za klasztorną klauzurą karmelitanki, oświęcimskie siostry serafitki oraz wierni z Oświęcimia. Byli też obecni uczestnicy prenowicjatu salezjańskiego, a także przedstawiciele Rodziny szkaplerznej
Podczas odpustowej uroczystości kilkanaścioro osób przyjęło po raz pierwszy szkaplerz z rąk karmelity o. Zbigniewa Bisagi OCD, który od 13 lipca prowadził w oświęcimskim klasztorze specjalne Triduum związane z sobotnią uroczystością.
Nazwa „szkaplerz” pochodzi od łacińskiego słowa „scapularis”, czyli „noszony na plecach”. Zakonnicy noszą szkaplerz w postaci prostokątnego kawałka materiału z otworem na głowę, wkładanego na tunikę habitu. Taką szatę, jako element habitu, noszą dziś nie tylko karmelici, ale i inne zakony. Świeccy noszą go w formie medalika. Tradycyjnym dniem, kiedy przyjmuje się szkaplerz jest święto Matki Bożej Szkaplerznej. Odwiedzenie karmelitańskiej wspólnoty jest zewnętrznym znakiem włączenia się w duchowe dobra zakonu, jakich poprzez nałożenie szkaplerza dostępujemy.
Za: ekai.pl
